عابدی را حکایت کنند که شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی در نماز بکردی.
صاحبدلی شنید و گفت: اگر نیم نانی بخوردی و بخفتی، بسیار از این فاضل تر بودی.


اندرون از طعام خالی دار
تا در او نور معرفت بینی

تهی از حکمتی به علت آن
که پُری از طعام تا بینی!


"گلستان سعدی، باب دوم: در اخلاق درویشان"