قطعنامه جنگل

طوفانی از تبر

ناگه به جان جنگل

                              افتاد
و هر چه را که کاشته بودیم
طوفان به باد داد
در گرگ و میش آتش و خاکستر
جنگل ولی هنوز
                         نفس می کشید
جنگل هنوز هم
                       جنگل بود
هر چند در دلش
جای هزار خاطره تاول بود
جنگل بلند و سبز
بپاخاست
و با تمام قامت
این قطعنامه را
                      تکذیب می کند!
جنگل هنور جنگل
جنگل همیشه جنگل
                            خواهد ماند!

"آینه های ناگهان،قیصر امین پور"

یادداشت های گمشده

پس کجاست؟
چند بار 
خرت و پرت های کیف باد کرده را
                                                          زیر و رو کنم:

پوشه مدارک اداری و گزارش اضافه کار و کسر کار
کارت های اعتبار

کارت های دعوت عروسی و عزا
قبض های آب و برق و غیره و کذا

برگه حقوق و بیمه و جریمه و مساعده
رونوشت بخشنامه های طبق قاعده

نامه های رسمی و تعارفی
نامه های مستقیم و محرمانه معرفی

برگه رسید قسط های وام
قسط های تا همیشه نا تمام...

پس کجاست؟
چند بار
جیب های پاره پوره را
                                    پشت و رو کنم:

چند تا بلیط تا شده
چند اسکناس کهنه و مچاله
                                           چند سکه سیاه

صورت خرید خاروبار
صورت خرید جنس های خانگی...

پس کجاست؟
یادداشت های درد جاودانگی؟¹

 

 

---

1.همچنین اشاره به کتابی است از اونامونو فیلسوف، شاعر و نویسنده اسپانیایی که با قلم بهاءالدین خرمشاهی به همین نام ترجمه شده است.

 

 

 

 

"گلها همه آفتابگردانند، قیصر امین پور"

 

تا انتها ظهور

 

امشب
در یک خواب عجیب
رو به سمت کلمات
باز خواهد شد.
باد چیزی خواهد گفت.
سیب خواهد افتاد،
روی اوصاف زمین خواهد غلتید،
تا حضور وطن غایب شب خواهد رفت.
سقف یک وهم فرو خواهد ریخت.
چشم
هوش محزون نباتی را خواهد دید.
پیچکی دور تماشای خدا خواهد پیچید.
راز، سر خواهد رفت.
ریشه زهد زمان خواهد پوسید.

سر راه ظلمات
لبه صحبت آب
برق خواهد زد،
باطن آینه خواهد فهمید.

امشب
ساقه معنی را
وزش دوست تکان خواهد داد.
بهت پرپر خواهد شد.

ته شب، یک حشره
قسمت خرم تنهایی را
تجربه خواهد کرد.

داخل واژه صبح
صبح خواهد شد.

 

 

 

"هشت کتاب، سهراب سپهری"

شیطان هم

از خانه به در، از کوچه برون، تنهایی ما سوی خدا می رفت.
در جاده، درختان سبز، گل ها وا، شیطان نگران: اندیشه
رها می رفت.
خار آمد، و بیابان، و سراب.
کوه آمد و خواب.
آواز پری: مرغی به هوا می رفت؟
_ نی، همزاد گیاهی بود، از پیش گیا می رفت.
شب می شد و روز.
جایی، شیطان نگران: تنهایی ما می رفت.

"هشت کتاب، سهراب سپهری"

تعبیر خواب

دیشب دوباره
گویا خودم را خواب دیدم:
در آسمان پر می کشیدم
و لابه لای ابرها پرواز می کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم
یک مشت پر دیدم
یک مشت پر، گرم و پراکنده
پایین بالش
در رختخواب من نفس می زد
آن گاه با خمیازه ای ناباورانه
بر شانه های خسته ام دستی کشیدم
بر شانه هایم
انگار جای خالی چیزی...
چیزی شبیه بال
                            احساس می کردم!

 

 

 "آینه های ناگهان، قیصر امین پور"
 

 

کوچه های خراسان

چشمه های خروشان تو را می شناسند
موج های پریشان تو را می شناسند

پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی
ریگ های بیابان تو را می شناسند

نام تو رخصت رویش است و طراوت
زین سبب برگ و باران تو را می شناسند

از نشابور بر موجی از «لا» گذشتی¹
ای که امواج طوفان تو را می شناسند

اینک ای خوب، فصل غریبی سر آمد
چون تمام غریبان تو را می شناسند

کاش من هم عبور تو را دیده بودم
کوچه های خراسان تو را می شناسند

 

---

 

1. حدیث سلسله الذهب که امام به هنگام عبور از نیشابور فرمودند.

 

 

 "تنفس صبح، قیصر امین پور"

کودکی ها (2)

باد بازیگوش
                       بادبادک را
بادبادک
                دست کودک را
هر طرف می برد

کودکی هایم
با نخی نازک به دست باد
                                            آویزان!

 

"دستور زبان عشق، قیصر امین پور"

 

نام گمشده

دلم را ورق می زنم
به دنبال نامی که گم شد
در اوراق زرد و پراکنده این کتاب قدیمی
به دنبال نامی که من...
_ منِ شعر هایم که من هست و من نیست_
به دنبال نامی که تو...
_ توی آشنا_ ناشناس تمام غزل ها_
به دنبال نامی که او...
به دنبال اویی که کو؟

 

 

"دستور زبان عشق،  قیصر امین پور"

حسرت همیشگی

حرف های ما هنوز ناتمام...
تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آن که با خبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان
           چقدر زود
                            دیر می شود!

 "قیصر امین پور"